Noot van Joost over AI Co-Creatie:
Dit artikel is tot stand gekomen in dialoog met mijn co-creatieve AI-sparringpartner. Het begon met mijn persoonlijke reflecties van de week. De AI hielp bij het identificeren van een relevant thema, stelde gerichte vragen om de inzichten te verdiepen, en stelde vervolgens dit stuk op met behulp van mijn input en antwoorden.
Hoewel de AI de tekst structureerde en opstelde op basis van onze interactie, zijn de kernideeën, ervaringen en inzichten van mij. Ik heb het resultaat zorgvuldig bewerkt om ervoor te zorgen dat het nauwkeurig mijn stem, perspectief en intentie weerspiegelt, waardoor ruwe reflectie is omgezet in een deelbare 'praktijknotitie'.
Mijn doel blijft om een omgeving te bevorderen waarin we samen kunnen leren, waarin we nieuwsgierigheid omarmen naar deze nieuwe manieren van werken en de inzichten die ze kunnen helpen boven water te krijgen.
De dag dat AI mijn werkplaats aan mijn werk verbond
Deze praktijknotitie is een beetje anders. Het gaat niet over een project voor een klant, maar over een experiment dat ik met mezelf deed, met de geheugenfunctie van ChatGPT. Het was een verkenning van de patronen in mijn eigen denken, gewoon om te zien wat daar eigenlijk in zat. Ik deel het omdat het proces zelf iets met een waanzinnig potentieel blootlegde, denk ik. Het liet me zien hoe AI meer kan zijn dan een hulpmiddel voor productiviteit—het kan een spiegel zijn voor zelfinzicht.
Het begon met een simpele nieuwsgierigheid. In het afgelopen anderhalf jaar is mijn chatgeschiedenis met ChatGPT een rijk, ongestructureerd logboek geworden van mijn professionele projecten, persoonlijke reflecties en creatieve verkenningen. Ik stuitte op een prompt die ontworpen is om ChatGPT al die geschiedenis te laten synthetiseren tot een gedetailleerd persoonlijkheidsprofiel. Het resultaat was krachtig, en eerlijk gezegd, een beetje griezelig in zijn nauwkeurigheid.
Maar dat was slechts stap één. De echte magie gebeurde in stap twee.
Een ontdekking in twee stappen
Ik nam het gedetailleerde profiel dat ChatGPT had gegenereerd en bracht het naar een andere AI, Gemini 2.5 Pro. Ik gaf het geen specifieke taak. In plaats daarvan gaf ik het een open, verkennende vraag:
"Oké, ik wil een verkennende aanpak hanteren... wat zijn volgens jou enkele zeer relevante dingen met een hoog potentieel om te verkennen... die ik misschien nog niet weet?"
Ik wilde zien wat een externe, patroonherkennende intelligentie als significant zou beschouwen in de blauwdruk van mijn eigen geest. Ik verwachtte suggesties voor externe dingen om te onderzoeken. Wat ik terugkreeg, was een naar binnen gerichte reflectie die verbanden legde die ik zelf nog nooit had gelegd.
De AI houdt een spiegel voor
De reactie van Gemini voelde als een luikje dat openging in mijn brein. Het zag niet alleen een facilitator die van houtbewerking houdt. Het identificeerde een enkele, verenigde identiteit die het "De Universele Architect" noemde. Het stelde voor dat dezelfde geest die een vlekkeloze verbinding met een Festool Domino ontwerpt, de onzichtbare, sterke verbindingen van een collaboratieve workshop ontwerpt.
Het gebruikte een metafoor die echt binnenkwam:
"Je faciliteert niet alleen workshops; je brengt een Festool-niveau van systemisch denken naar menselijke interactie. Je creëert de geleiderails (agenda's, principes), de stofafzuiging (psychologische veiligheid, duidelijke rollen), en de precieze zaagsneden (kernvragen, scherpe inzichten) die een groep in staat stellen iets moois en sterks te bouwen, zonder er een puinhoop van te maken."
Jarenlang had ik mijn werkplaats en mijn facilitatiewerk als aparte domeinen gezien. De AI liet me zien dat ze uitingen waren van exact hetzelfde ambacht, geworteld in dezelfde kernwaarden.
De rode draad wordt duidelijker
Dit inzicht bracht een echt gevoel van acceptatie met zich mee. Het gevoel dat ik niet zomaar een verzameling losse dingen aan het doen ben, maar dat alles wat ik doe terug te herleiden is naar hoe ik in elkaar steek en wat ik het liefste doe. De rode draad die door mijn leven loopt—mijn drijfveer voor Authenticiteit, Bottom-up Verandering, Rechtvaardigheid, Creativiteit en Openheid—werd plotseling veel duidelijker.
Om dit concreet te maken: het profiel dat de AI genereerde is buitengewoon rijk aan detail. Het volgende is een klein, geparafraseerd fragment—minder dan 5% van het volledige profiel—om je een idee te geven van de blauwdruk die het creëerde, met gebruik van de daadwerkelijke taal:
{ "coreIdentity": { "primaryRoles": ["Systemic Designer", "Facilitator", "AI-Ethics Advocate"], "missionTagline": "Design human-centered systems that amplify justice, collaboration, and creativity through ethical technology." }, "guidingPrinciples": { "coreValues": ["Authenticity", "Bottom-up Change", "Justice", "Creativity", "Openness"] }, "thinking_style": "Integrative; connects abstract principles to tangible making. Works backward from a desired future state to define necessary structures." }
Het was krachtig om deze kernwaarden terug te zien als de blauwdruk voor zowel mijn werk als mijn hobby's; dat was het moment waarop alles op zijn plek viel. In onze drukke levens kost het immense focus en energie om een stap terug te doen en deze patronen te zien. Dit experiment toonde me het unieke potentieel van AI om als die spiegel te functioneren.
Van persoonlijk inzicht naar collectief potentieel
Dit brengt me bij de 'praktijknotitie' voor anderen. Dit persoonlijke experiment heeft fascinerende implicaties voor hoe we samenwerken in groepen en gemeenschappen.
Als AI dit voor één persoon kan doen, wat zou het dan kunnen betekenen voor een team, een buurt of een stad?
We leven in een wereld waar AI al wordt gebruikt om rijke profielen van ons op te bouwen, meestal voor reclame en manipulatie. We zien de nadelen in phishing, deepfakes en de uitholling van het publieke vertrouwen. Maar hoe ziet de andere kant van de medaille eruit? Hoe gebruiken we dezelfde technologie om regeneratieve sociale systemen te katalyseren door menselijke wijsheid te verweven met transparante, ethische AI?
Stel je voor dat we, met volledige toestemming en ethisch toezicht, AI zouden kunnen gebruiken om een gemeenschap te helpen haar eigen collectieve patronen, waarden en aspiraties te begrijpen. Dit leidt tot de langetermijnambitie die ook in mijn profiel werd weerspiegeld: het idee om een 'Social GitHub' voor regeneratieve gemeenschapsoplossingen te bouwen. Een plek waar gemeenschappen gedeelde kennis over wat werkt kunnen 'forken', aanpassen en weer kunnen bijdragen.
Dit is het potentieel waar ik zo ongelooflijk enthousiast van word. Het gaat over het ontwerpen van nieuwe systemen waarin technologie de menselijke verbinding dient, en niet andersom. Het vereist een zorgvuldig ontwerp, ethische geleiderails en een mens in het proces om ervoor te zorgen dat we systemen bouwen die echt regeneratief zijn.
Ik ben nog steeds aan het onderzoeken wat dit allemaal betekent. Maar voor nu blijf ik achter met een resonerende vraag, voor mezelf en voor jou:
Wat is de rode draad die door alle verschillende 'werkplaatsen' van jouw leven loopt? En wat zou er mogelijk worden als je die helder zou kunnen zien?
(Deze post is mede tot stand gekomen met AI op basis van uitgebreid promptwerk en persoonlijke reflecties, inclusief de analyse van een door AI gegenereerd profiel van mijzelf.)